بررسی و تحلیل نقش آینده‌نگری در پیشرفت سازمان با تفسیرپردازی از سیره‌ی مدیریتی حضرت علی(ع)

آینده­نگری از مهم­ترین اصول مدیریت راهبردی و از جمله­ی وظایف خطیر و حیاتى مدیران است. مدیران ارشد و عالی­مقام سازمان با تکیه بر این اصل، به بررسى جوانب و زوایاى گوناگون آینده پرداخته و با شناسایی و طراحی افق­های برنامه­ها­ و اتخاذ تصمیمات روزآمد، زمینه­ی پیشرفت و موفقیت سازمان­ها را فراهم می­نمایند. با توجّه به جایگاه­ ویژه و والای آینده­نگری و فعالیت­های آینده­نگرانه در ادبیات و فرهنگ اسلامی، بخصوص سیره و روش مدیریتی حضرت علی(ع)، در این تحقیق تلاش شده است با استنباط و بهره­گیری از آموزه­های مکتب علوی، و با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و پیمایش مراحل سه­گانه­ی توصیف، تحلیل و تبیین، نقش و کارکردهای مدیریتی آینده­نگری در پیشرفت سازمان مورد بررسی قرار گیرد. یافته­های پژوهش حاکی از آن است که آینده­نگری با ایجاد انگیزه، ایجاد آرامش روان، موفقیت در تصمیم­گیری، کاهش خطای در برنامه­ریزی، متمرکز کردن فعالیت­ها، حلّ مشکلات­و معضلات سازمان، استفاده­ی بهینه از امکانات و فرصت­ها و افزایش اثربخشی و بهره­ورى از منابع و امکانات، زمینه­ی پیشرفت و اعتلای سازمان را فراهم می­آورد. از این­رو، شاید بتوان ادعا کرد عامل دیگری نتواند به اندازه­ی آینده­نگری در پیشرفت و شکوفایی سازمان مؤثر باشد. همچنانکه، عدم توجّه به این مسأله­ی مهم، مى­تواند پیامدهاى ناگوارى براى سازمان به دنبال داشته باشد؛ و چنانچه در امور مهم و سرنوشت­ ساز سازمان این بى­توجهى وجود داشته باشد، عواقبی همچون ناکامى و شکست و حتّی فروپاشی سازمان غیرقابل اجتناب خواهد بود.